Fen Bilgisinden Bir Şiir Şiiri - Kemal Berk

Dünyanın merkezi Çorumda
Bir kız çıktı, birden karşıma
Başladı ekseni etrafında döndürmeye
Sanki güneş tutulması olmuştu o anda
Bu kadar çekici mi olur insan
*
Artırırken hızımı, bozmuyordu dönme ivmemi,
Beni benden aldı o an.
Bak akılsız kaldım.
Tüm organlar olmuştu pervane
Bana odaklanmıştı o guzelim gözleri
Göz bebeğinde gördüm, her türlü güzellikleri
Hele bir de göz kırpışları vardı ki
Mıknatıs gibiymiş can cazım
Kendine doğru çekerken, yapıştırdı kendine ses hızıyla
*
Ya dillere ne demeli
Dillerinden dökülen bal taneleri
Ağzıma değil de,
Aort damarımdan koşar adım gidiyordu sanki
Açılmış tüm kalp kapakçıkları
O an düşüyordu yüreğimin ta içine
Gönül bu işte, durur mu hiç orada
*
Diktim ki kulamı, ses frekansı öylesine yükselmiş ki
Bas bas bağırıyor, ortalığı inletiyordu
“Seni seviyorum diyordu”
Kılcal damarlardan yüzerek, y
Yüksekten hücrelerime dalış yapıyordu
İliklerime kadar girmişti
İşte o an kendimden geçmiştim
*
Aramışlar ambulansı, tekerleri benim gibi havasız kalmıştı
Garip doktor çaresizce düşmüş yollara
Fireni patlamış motor gibi gelirken son hızla
Eklemler sanki yağlanmıştı
Bir sefer de ayaklar, atıyor üç beş metre adımı
Bizim doktor, zamana karşı büyük bir hızla yarışıyordu
*
Mesafeler uzak olunca, ciğerler sanki kalaycı körüğü gibi çalışıyordu
Ya yürek emme basma tulumbası gibi bir inip bir kalkıyordu
Çarpıntıdan patlayacak bir bomba olmuştu sanki
Garibin bedeni, pehlivan gibi atıyordu teri
*
Yüksek atlama yaparken,
Çakıldı bir mermi gibi üzerime
Pozisyon aldı, eğik bir düzlem gibi
Başladı kalp masajı yapmaya
İki el ile uyguladı elektro şok
Dinlerken stetoskopla, birden inleyerek fırladı yerden
*
Bunun bedeni değil, ruhu delirmiş dedi
Götürün baksın bir beyinciye
Doktor kalktı ayağa, dik acıyla dikildi karşıma
Bir obüs gibi vurdu ki gözüme
Gelmiştim o an kendime
Kırk yıldır kahrımı çeken
Kara gözlü sevdim, gülüyordu halime

Kemal’eren/ Kemal Berk