Şizofrenik Sessizlik Şiiri - Özdemir Ayd ...

İçime gömdüm avuç avuç acıları,
Tunçtan ağır cümleleri,
Yutkundum,
Serapta düşerken damla damla dudaklarımdaki çöle.
Yuttum, pas tutmuş soğuk vefasızlığı.
Suçlamadım,
Suçlayamam kimseyi.
Kendi ellerimle kazdım,
Kazmasız, küreksiz, la mekan mezarımı.
Bileklerimi kelepçeleyerek teslim ettim kendi kendimi.
Anahtarını bir meczuba verdim,
Özgür düşüncem bileklerini keserek.
Yazdığım her şeyi yaşamıyordum,
Bazılarında karanlık sonsuzluğa yolculuk,
Bazılarında kendimi arıyordum.
Öyle sıradan bir sessizlik değildi, benimkisi,
Sıradan olsaydı hepiniz anlardınız beni.
Sadece anladığınız kadardım,
Şiirsel sözlerim kalmıştı aklınızda,
Gölgemin sessizliği kokardı sokaklarınızda.
Aort damarımdan girdim,
Şimdi gidiyorum geç kalınmışlık kalbime.
Başıma gelecekleri biliyorum ;
Beni anlayanlar bu gezegende olmayanlar,
Beni anlamayanlar bu satırları okuduktan sonra,
Sizin özgürlüğünüzü elinizden alacaklar,
Bana ise deli gömleği giydirerek,
Bir ömür tımarhaneye kapatacaklar.