Felsefenin Travması Şiiri - Efecan Kıymaz

Benim neyi anlamadığımı
Anlamak istiyorum
Felsefenin yalnızlığını tatmak isterken
Düşmek mi hak olur velfecri gözlerinden
Günbegün çürüyen insan bedenimde
Çaresizce açlığa, susuzluğa, hislere
Teslim olurken
Bir de üstüne merak eklenir
Felsefe beklenir, tarif beklenir hayattan
Ben tarifsizce aşk yaşamaya hazır değilmişim zaten
Şimdiyse beni merak etmeyin
İyiyim
Sadece ölümü görünce insanları
İnsanları bulunca kendimi
Kendimi bulunca yalnızlığı tekrar tekrar aradım
Her şey ölümü hatırlatır
Her şey an gelir yalnızlaşır
Kendimi arayıp dönünce yanlarına
Toz zerrecikleri olup uçmuş hisleri havaya
Lanetim bulutlara, göklere kadar
Benim amel defterimde ''böyle biri yok'' yazar

Benim neyi anlamadığımı anladım şimdi
Travmalar bizlere Tanrı'nın hediyesi
Huzuruna salt, acılarımızla gidip kapısını çalarak
Korkuları durduran bilinmeyeni bilmeye yalvarmaya
Biraz sarhoş bir cesaretle yola koyulup
Yanına diğer insanlardan biraz daha erken gitmek için
Hay aksi, bu kadar

Travmalar bir otel odasında asılı bulunmak için