Felsefe / Düş Şiiri - Emrah Bekci 2

Thales sordu: “Her şey nedir, sudan mı gelir?”
İlk kıvılcım yakıldı, bilgiye yol verir.
Anaksimandros der ki, “Sonsuz olan evren!”
Düşünce bu, azizim, kökü derin, diken.

Pythagoras, sayılarda buldu bir ahenk,
Ruh göçer, düzen eder bu evreni denk.
Herakleitos, “Her şey akar, durmaz yerinde,”
Zıtlıklarla kavrulur, düşünce ateşinde.

Sokrates meydanlarda: “Kendini bil evvela,”
Hakikati sorarak kazır, felsefenin tırnağıyla.
Platon mağaralar çizer, ideayı över,
Aristo gelince düşünce toprağa döner.

Stoacılar sabrıyla erdemi savunur,
Epikür, mutlulukla hakikati sunar.
Roma felsefeyle karışır, hukuk temeli,
Seneca der ki: “Doğa, insanın kılavuzu belli.”

Ortaçağ’da dinle sarmaş dolaş düşünce,
Aquinas “Tanrı akılda,” der ince ince.
Farabi ve İbn Sina ışık olur karanlıkta,
Doğu ve Batı buluşur ortak bir halkada.

Rönesans’ta akıl özgürce çiçeklenir,
Descartes gelir, “Düşünüyorum, o hâlde varım!” der.
Newton, evreni bir saat gibi işler,
Düşünce, bilimle sınırsız hayaller düşler.

Kant der ki: “Aklın sınırı da var,”
Hegel ise tarihle ruhları yakar.
Romantik filozoflar, duygulara yön verir,
Düşünce bu, azizim, her çağda derinleşir.

Nietzsche haykırır: “Tanrı öldü!” sesleri,
Varoluşçular gelir, Sartre ve Kierkegaard ileri.
Marx toplumun özünü ekonomide arar,
Düşünce dünyayı dönüştürme umudu sağlar.

20. yüzyıl, analiz ve dil oyunları,
Wittgenstein çözüm arar, hayatın sınırlarında.
Heidegger, varoluşta anlam peşinde,
Bilim, teknoloji, felsefe hep birlikte.

Günümüz ise çok sesli, karmaşık bir tını,
Postmodern düşünceyle çözülür anlamın zırhı.
Düşünce nedir azizim, düş müdür kurulan?
Hayır, düşünce ruhun ışığı, aklın kanatları.

Emrah Bekci
Düşünce Notları