Savaşım ayağa kalkışım , ben sana muhtacım
Aşkına yenik düşmüş hayallerde yaşayanım
İçten içe seni beklediğim o yamaçtayım
İçine atlamaya korkar olduğum dalgalara
Şefkatle ısındığım kıyılara yağan dolulara
Masmavi denizime bakarken çekinir oldum
Eller buldum gece göğsümde
Bilemedim neredesin bu kara gecede
Elim varmadı gözlerini örtmeye
Gönlüm susmadı , susamış sesini dinlemeye
Yüzünde ellerim, gamzende gözlerim
Bu bir hayal , yaşanmamış bir bahar
Gece karanlığı , karanlık soğuğu kucaklar . Toprak ölümü kucaklar . Acı nefsini sımsıkı sarar . Düşünceler hevesini boğar .
Sabahlar güneşi , güneş sıcağı saçar . Çiçeklerin yüzü döner . Sevgi hayallerinin elini tutar . Kalbin aşkınla süzülür .
Yalnızlıktan korkanın haline acır yeni kapılar tanrısı . İnsan dertlenince değişir . Yalnız kalan gelişir . İster kanar ister kabuk bağlar . Hayatın arka kapısından kaçar . Bir taşın başında arkasından ağlarlar.
Yalnız kalmayı beceremeyen bu hayatı yaşar . Yalnız kalanın hayallerini yaşar . Korkusuz ve fütursuz . Küstah ve becerikli . Yoksun düşenlerin düşlediği sensin ve sanki hiç değişmemişsin.
Sensin bu kalbin kabadayısı . Küfürlere kucak açansın . Güzelliğe küsen , unutup gülemeyen . Yaşamayı işkence eden .
Var olmanın hazzı . Uykuya dalmadan önceki altmış saniyesi . Ağzındaki yarım ayın yanaklarını gerişi . Sen gökyüzünün düşmeyen Ay’ısın .
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!