Felis Şiiri - Fuat Eriçok

mesajlarla tanışmıştık telefonla konuştuk
şiirlerle bezeyerek büyüttük bir sevdayı
sarhoş gibi geçip gitti hayatın bir kaç ayı
tanışmadan buluşmadan öpüşmeden alıştık

bir felis angoriencis oluştu sözlerimden
büyülü bir sihir gibi kuşatarak ruhumu
sanki gerçek gibiydi o tanrım yoksa aşk bu mu?
bütün dünya felis oldu bakınca gözlerimden

sen sanıysan hayat yalan gerçeğin içi bom boş
sevgi rüya aşk hikaye yaşam tümden bir masal
tüm duygular gerçek dışı ne var evrende asal?
güneş bile söndü sanki hem soğuk hem de pek loş

bir mesajın gel bana der bir mesajın terkeder
ışık saçan gözlerini gölgeler kirpiklerin
hem aşka çağırır sesin kösnüyle yanar derin
hem de kuşatmış ruhunu garip derin bir keder

madem ki sızlıyor kalbim girip çıktın bu kesin
kokun bedenimde taze sesin kulaklarımda
nabzın parmağımda canlı tadın dudaklarımda
hâlâ mır mır mırıldıyor göğsümde gül nefesin

belki yoksun belki yalnız kendimi aldattım ben
belki yalnız ve boş kalbim seni benden yarattı
kışın kasvetinden bıkıp ruhuma bahar kattı
madem öyle içimdeki bu kayıp hali neden?

neden çöle döndü kalbim? neden ıslak gözlerim?
neden aklım telefonda? neden hep mesaj bekler?
kuş sesleri nerelerde? ne oldu kelebekler?
neden sahil böyle ıssız? neyi bekler özlerim?

nasıl girdin hayatıma yaşatarak bunca his?
kâh üzüp kâh kıskandırıp ağlatıp güldürerek
gece gündüz ta be sabah seninle attı yürek
hayal miydin rüya mıydın sanrı mıydın sen Felis?

(temmuz '06)