Felis'li İlkbahar Esintileri

erkek arkadaşlarımla anlaşamıyorum ilkbaharlarda
poyraz almayan kuytularda
geçmiş günleri arıyorlar dedikodularda
ya da ılık güneşe verip yorgun bedenleri
ya ellibir oynuyorlar miskin mütevekkil
ya seyrediyorlar gelip gidenleri

hanımlarsa biraz daha bakımlı ama
onlar da erguvan gölgelerinde kahve fallarında
oysa benim aklım sahilde etek uçuşturan
otuzlu yaşların baygın bakışlı çılgın dullarında

ve ezkaza bu arada işe karışırsa his
içimde bir yerlerde mırnavlanır bir felis
gevrek kösnük müzikli
nefis

ve parlak tüylü
ve yumuşak patili
hem yırtıcı hem mûnis

bu konuda da ayrı düşüyorum arkadaşlarla
kimi kürkünden dertli kimi mırmırından şikayetçi
kimi bencilliğinden muzdarip kimi çözemediği gizinden
kimiyse burnunda kanayan tırmık izinden

“ee beyler” diyorum felis bu biraz durun
gözleri zifir karanlıkta projektör
kulak desen her decibele duyarlı
burnu tüm kokulara ayarlı
hakkını vererek yiğidi vurun

kolay mı kedi sevmek?
bir kedim bile yok diyenlere “benim felis’im var” demek

işte çöplüğü eşeliyor uyuz sarman
kuyruksuz kirli arap yine fare götürmüş
midesi karman çorman

sevmek istesen tıslayıp kaçar
eve alsan kapı eşiğine dûçar

“hayır böyle olmaz” diyorsan
canlı.. sıcak.. nazlı.. hazlı “felis” istiyorsan
mırmırına tırmığına katlanacaksın
yoksa işte böyle hımbıl
güzelim kışkırtıcı ilkbahar gününde
ellibir oynayacaksın

şen şakrak beller
küpeli göbekler fırfırlı plili etekler
püfürtülü cömert bluzlarda cilveli çiçekler
geçecekler gidecekler
görmeyeceksin
duymayacaksın

ve oyundan yorulup sıkılıp
arkaya yaslandığında batan güneşe karşı
kapatacaksın ruhunun antenlerini
gönlünün sesini kısacaksın

fıkır fıkır felis kaynasa da çarşı
şikayet etmeyecek
pişman
susacaksın

anlayacağınız ey okurlar
artık böyle oldu ilkbaharlar
erkek arkadaşlarımla hiç mi hiç anlaşamıyorum

hanım yaşıtlarım bu konuda daha müsamahakarlar
ama ne yazık kafaları kalkmaz okey masasından
beni çığlıklandıran bu doğa yasasından
nasip almamışcasına şaşkın bakarlar

(25 nisan ’07)