Felekle Söyleşi Şiiri - Hayrettin Demirtaş

Evim olan cici dünya,
Döndü bana “Falan” dedi.
“Bunca tarla, hasat…”, dedim,
Baş sallayıp “Yalan.” dedi.

Koca dağlar, bu deşikler…
Ninni söyleyen beşikler…
Ya atladığım eşikler…
Güldü bana “yalan.” dedi.

Çoluk çocuk, torun morun…
Hep öterdi benim borum.
Madem böyle neydi zorum?
Baki değil “Yalan.” dedi.

Hayrettin’im bütün sağlar,
Arda kalan kara bağlar.
Yetiştirdim, bunca bağlar…
Baktı baktı…”Yalan.” dedi.