Felek (III) Şiiri - İbrahim Halil Demir

Felek, sapladın ağılı oklarını bağrıma,
Sevdiklerimi alamayışım çok gidiyor ağrıma.
Naralar attım ayaz gecelerde sevda dağlarından,
Sadece bir sen kulak vermedin bir türlü çağrıma.

Felek, dikdirdin aşkın dağlarına teslim bayrağını,
Kimsenin çözümeyceği şekilde muhkem ördün ağını.
Yarimi anımsatan yediveren üzüm asmalarım vardı,
Güz gelmeden hazana döndürdün yağdırdın kırağını.

Felek, kuruttun şarıl şarıl akan coşkun aşk pınarımı,
Gölgesinde el ele diz dize oturmadan kuruttun çınarımı.
Zemheri soğuklarında suları kana kana içtiğim halde,
Bırakmadın söndüreyim yarime olan sevda narımı.

Felek,biledin çarklarını çevirdin beni habire,
Yare olan nadide duygularımı çıkartmadın zahire.
Kuruttun baharda çoşkun akan sevda nehirlerimi,
Döndürdün gönül soframdaki taamlarımı zehire.

Felek, hayata dair güzel duygularımı yedin bitirdin,
Vicdansızca en büyük kayaları üzerime devirdin .
Atını nallamışsın düşmüşsün ardıma habire kovalıyorsun,
Hayat dolu en güzel sevdalı yıllarımı insafsızca kemirdin.

Felek, vazgeçmedin bir türlü benden ve sevdiklerimden
Bırakmadın hayır göreyim canımdan bedenimden.
Benimle fazla uğraşmayacağına dair söz vermiştin,
Her zaman ki bir kez daha vazgeçtin vaad ettiklerinden.
19/02/2008