Felek Şiiri - Suzi Ayyıldız

Felek, ne zamandır buradaydın?
Görmedim seni, ama her anımda vardın,
Bir gölge gibi, ama bir parçam gibi…
Bana ne zaman “umut” dediysem,
Sen, o kelimeyi bozdun,
Her harfini, her sesini yıkıp geçtin.

Benim içinde kırık dökük bir dünya,
Bunu biliyor musun, felek?
Her gün bir parçamın daha eksildiğini,
Her gece biraz daha karardığımı…
Ve sen, yine dönüp baktın,
Sadece izledin,
Hiçbir şey sormadın,
Hiçbir şey istemedin,
Sadece aldın.

Bir tabir gibisin, felek,
Ama içimdeki bu derin çığlık,
Bir anlam arıyor,
Bir anlam bulamıyor.
Ne zaman seni düşündüm,
İçimde bir kırık daha oldu,
Bir yara daha açıldı,
Ve ben, hep bu acı içinde,
Sonsuz bir bekleyişle durdum.

Benim acım, senin oyunlarınla şekillendi,
Her adımda, her nefeste,
Sana bir adım daha verdim,
Ve sen hep aldın,
Hep, hiç bıkmadan,
Ve ben hep yıkıldım,
Ama hiç sormadın,
Hiç merak etmedin,
Beni nasıl hissettiğimi…

Felek, seninle olan bu savaşı,
Kaybetmek istemiyorum!
Ama her şeyin bu kadar derinleşmesi,
Her şeyin bu kadar yok olması,
Beni her geçen gün biraz daha kaybetti.
Ve sen, sen hep durdun,
Sadece baktın,
Hiçbir şey değişmedi.

Bir tabirdir, felek,
Ama her geçişimde
Bir adım daha karanlıklaştım,
Bir adım daha kayboldum.
Ve içimde, ne zaman seni hissetsem,
Bir çığlık daha,
Bir kırık daha büyür…

Ama ben yine de buradayım,
Yine de yaşamak istiyorum,
Ama seninle değil, felek,
Çünkü seninle bir hayat yok!
Ve ben yoruldum felek yoruldum..