Feleğin Çemberi Şiiri - Abbas Paksoy

Gidiyorsun, böyle nereye.
Durmaz koşarsın, ileriye.
Asla, dönüşün yok, geriye.
Bu çember, Feleğin çemberi,
Geçmesen de, geçirir seni.

Seçemezsin, karayla ak’ı.
Yollarına kurarlar, fak’ı.
Elinden düşürmezler, rakı.
Bu çember, Feleğin çemberi,
İçmesen de, içirir seni.

Moda diye, girer beynine.
Mini etek, koyar önüne.
Okur, sülalene, sinine.
Bu çember, Feleğin çemberi,
Açmasan da, açırır seni.

Bir tiyo verir, çeker gider.
Ekersin, kötülüğe bider.
Seni de, sana düşman eder.
Bu çember, Feleğin çemberi,
Kaçmasan da, kaçırır seni.

Kanına girmiş, fitne fesat.
Ekersin, alamazsın hasat.
Altına verirler, bir masat.
Bu çember, Feleğin çemberi,
Uçmasan da, uçurur seni.

Birde bakarsın, ömür biter.
Ela gözünde, gençlik tüter.
PAKSOY’ada, vermişler eter.
Bu çember, feleğin çemberi,
Göçmesen de, göçürür seni.