Feleğe Sorma Şansımı Yitirdim

Hayat bana cömretti oysa; hiç oyuncağım olmadı
Şimdi oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibiyim
Ne bekledim ne buldum? Şen bir mazi bana kalan
Feleğe sorma şansımı ben çoktan yitirdim,
Yüzleşmeye korkar oldum acı gerçeklerin yüzüme vurulduğunu şimdi
Sükût beni sarıyor kollarına, darağacı gibi sessizliğim
Boğazıma düğümlenen kelimelerde asılı kaldım
Yokluğa gömülmeyi arzulamaktan başka yapabileceğim kalmadı.

Hayat, bana beni verdiği gibi, beni hayattan aladın ya
Ağlayıp sızlamanın da bir faydası yok, şans da yok
Boynum kıldan ince, sanki, “ne olacaksa olsun”, bekliyor gibiyim.