Çığ düştü can evime
hasret dağından
örttü emellerimi;
aşk ormanımda
çıktı yangın
kül etti hayâllerimi.
Felaket üst üste
geldi ömrüme
bir karabasan
çöktü gönlüme.
Bu nasıl hayat
ıssız-sessiz...
Yollarda sürüklenen
ben garip ve kimsesiz...
Çığ düştü can evime
hasret dağından
savruldu geçti gönlüm
aşkın bağından.
1 Şubat 2012
Sadun AksütKayıt Tarihi : 17.2.2012 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!