Felaket Felsefesi Şiiri - İbrahim Gökburun

Düşman kör nişancıdır
Dost bilir nereden vuracağını
Aynama asılan duvar
Ayaklarımı yoklayan yol bilir

Yeni uyanmış uykumu uyutmak için
İsyan Ahlakı ve İstiklal Marşı okudum
Okullar sebepsiz tatil edildi
İki yüz yıl süren bu kar tatili neden

Şimdi ben kar nöbetçiyim okulun bahçesinde
Çocuklar kardan adam sanmasın beni
Yakında bitecek felaketim yakında

Nefesimi nefesine uydurmak için
İnsan, kendisiyle konuşabilirse
Herkesle konuşabilir, ne konuşabilir
Istırabın hakikati Hoca Nasrettin

Köy kahvesinde düşünen adam ve Rodin
Cesedini sürükleyerek yürüyen
Karakargaların karaltısı hümanizm
Merhameti iliklerine kadar kemiren
Kapitalizm
Gayrimeşru çocuğu komünizm
Bütün izmleri atıyorum çöpe
Atıyorum bütün kafesleri
Eski defterleri ve keskin öfkeyi atıyorum

Ayak bağlarımı nerede eskittiğimi bilmesem
Durmadan ilerleyen felaket
Sallanır durur çocukların oyuncak beşiğinde
Şiirden başka ne kaldı felaketimi gizleyecek