Felaket Şiiri - Hatice Tural

Dünya dünya olalı
Bitmiyor felaketler
Ne canları yakıyor
Dinmiyor gözyaşları.

Enkaz altında
Geldi koca dünyaya
Her şeyden habersiz
Güldü kara bahtına

Hem yetim, hem öksüz
Ne olacak halleri
Garibin yüzü gülmez
Böyleymiş kaderleri.

Böyle bir felakete
Bütün insanlar ağlar
O küçük çocuklara
Yanar yüreğim yanar.

Bölge bölge alıyor
Canımızı felaket
O kimsesiz çocuklar
İnsanlara emanet.