FEKE MİNİBÜSÜNDEN KOZAN BARAJI
Feke minibüsünün camından dışarıyı seyrediyordu Adam.Feke barajındaki doluluk oranını görünce -- "Maşallah,baraj ağzına kadar dolu"
Diye bir sevinç nidası geçti içinden.
Çok güzel hayaller bir filim şeridi gibi geçiverdi içinden .Bereketli çukurova toprağı sulanacak,ekintiler suya doyacak ve çukurovada verim artacaktı.Halkımız bol bol ürettiklerini ucuza yiyecekti.
Tam hayaller içindeyken Kozan barajına gelmişti Feke minibüsü.Baraja bir göz gezdirdi.Barajda ki sular varlığının en alt seviyeye inmişti .Sanki barajın içindeki balıklar "Bizi kurtarın ey insanoğlu" diye bağrışıyorlar,barajdaki canlılar sanki hayatta kalma mücadelesi veriyordu.Adamın gözlerinde ki o güzelim hayaller birden kuruyuverdi.Bir umutsuzluk doldu içine.Şimdi bakalım ne olacaktı.Bir damla yağmur bile yağmıyor diye gözlerinden iki damla yaş döküldü o tertemiz suratına.O kadar çok üzülmüştü ki Kozan Otogarına geldiğinin farkına bile varmamıştı.Ağır ağır indi Feke Minibüsünden,Otogara bıraktığı arabasına bindi.Bir müddet sessizce oturdu arabasında.Insanoğlu kendi sonunu hazırlıyor diye düşündü Adam.Evine ulaştığında hala kozan barajının kuraklık halini düşünüyor ve içten içe bu duruma halâ çok üzülüyordu.Yarın yine binecekti Feke Minibüsüne ve yine görecekti Feke ve Kozan barajını.Yine sevinecek, yine üzülecekti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta