Fehime Teyze Şiiri - Gülbeyaz Balta

Çocukluğum
Geçmişle aram pek iyi değil
Bir vakitten beridir hasımız kendisiyle
Yaşadıklarımlarımdan değil bilakis yaşayamadıklarımdan efendim saklambaç oynardık akşam ezanı okunana kadar
Uçurtma uçururdum gündüzleri
Birgün alıp gitti gökyüzü uçurtmamı
Ölümün sesi hakim oldu bir sabah vaktiydi.rüyamda seni gördüm beyazlar içinde güle oynaya gidiyordun bu gidiş Rabbime dedin anlamadım.
Geceler boyu senin için namaz kıldım elimde tesbih dağılı verdi birden içimde birşey kopup gitti anladım sen gittin
Artık kimseden bir bardak su istemiyorum nede annem gelene kadar bir tabak yemek büyüdün diyorlar bana hayır bir yanım hep çocuk hala ..
sen benim çocukluğumla hasım olma sebebim
Beyaz Tülbentinle namaza durardın tüm kâinat seninle dururdu sanki
bir köşede seni izlerdim tesbihinde Allah kelamı dökülürdü sen benim çocukluk yaram Fehime teyzem bir gün dizinin dibine kafamı koyacağım sen yine saçımı okşayacaksın havz-ı kevserde