Fedakarlık yaraşıyor

o bir yörük kızıydı,
sevdim onu delice,
ilgisini çekmek için
uğraştım ben epeyce,
bir söğüt dalı gibi narindi,
gururluydu ama kibirli değildi,
kalbi sevgi doluydu,
tam hayalimdeki, ayalimdi.
saçları çam kokardı,
nefesi çam sakızı..
deli ediyordu beni bu yörük kızı,
torosların o ulaşılmaz havasındaydı
dikti başı kolay kolay eğilmezdi,
anladım sonunda ona erişmek zordu,
ama imkansız değil.
torosların bu narin ceylanı,
zapta rapta gelmezdi,
asi değil ama dikbaştı,
sevince onu günüm ayım şaştı,
ahdettim, yemin ettim oda beni sevmeliydi,
çok emek verdim, çok uğraştım,
sonunda azda olsa o da bana meyletti,
zil çalıyordu eteklerim,
zira boşa gitmemişti emeklerim,
istedik babasından,
düğün dernek kuruldu
anla şanla aldık obasından
ermiştim güya ben muradıma,
ama Göksu'm girince yuvasına,
biraz soldu sarardı mı ne,
gün geçtikçe eriyor,
anladım ki benim sevgim ona yetmiyor,
özlemişti dağlardaki obasını..
düşündüm günlerce ne yapmalıydım,
acele etmezsem uçup gidecekti göklere
gök gözlü,
Göksu'm
sonunda her sevenin yapmasını yaptım,
bıraktım Göksu'mu,
dedim istediği gibi aksın,
yankılansın dağlarda sesi,
varsın değmesin nefesime nefesi..

bileyim ki,
obasında bülbül gibi şakıyor,
sevdamı bilen Çukurova bana,
şaşıyor,
ama ben biliyorum Göksu'm,
hür ve mesut yaşıyor...
sevda bu işte,
bazen insana fedakarlık yaraşıyor...