Fedakar Öğretmen Şiiri - Salih Kocabaş

En mükemmel bahçıvan,can suyudur fidana,
Bilgi kaynağından içti güller kana kana,
Sessiz yığınlar yürekten inandı davana,
Barışın huzurun sembolü renkler yan yana.

Şefkati,hoşgörüsü derman olur insana,
Arı gibi çalışkandır bal verir kovana,
Hayat yolunda yardım eder kızı kızana,
Gece gündüz yürürken ışıktır vatana.

Baharında kışında geleceğe gülümser,
Yükselişin mührüdür yetiştirdiği güller.
Sevinçte kederde her şartta görevi sever,
Kutsal mesleğe saygı duyar bütün gönüller,

Uygarlığa şekil veren beyinleri besler,
Eğriyi doğruyu anlatmak görevim der,
Anadolu’da minikler öğrenmeyi bekler,
Bilir dağda ovada emrindedir her nefer.

Gönül çeşmesinden süzülen ilmi yudumlar,
Her mevsim yeşerir avucunda tohumlar,
Sürgün verip olmaz yerde ortaya çıkarlar,
Bir olup kahramanca cehaleti boğarlar.

Ücra köşeye uzanıp karşılıksız severler,
Korkusuzca karanlığın içinde yürürler,
Kitap,tebeşir,tahta tüm dünyasını süsler,
En kuytu yerde bayrak gibi yurdunu bekler.

Her kovuğa girince yerinden oynar taşlar,
Yalnızlıkta açar,umutla büyüyen başlar,
Azmin sevdasıdır gözlerinden akan yaşlar,
Arkası yok,gülümseyince hemen bağışlar.

Erirler,durmadan dünyaya ışık saçarlar,
Başarmak için kışın üşür,yazın yanarlar,
Sevgiyle gönüllerde çiçek çiçek açarlar,
Kat kat sevgi inşa eder okulda mimarlar.

Gözyaşları ta içerden gelir silinmez,
Zor zamanda dahi üzüntüsü bilinmez,
Adı zihinlere kazınır asla silinmez,
Onsuz sevda çiçekleri ne yapar bilinmez.

Sınıfa girerken özlemler yazdı adını,
Acıkan, sabır sofrasında bilir tadını,
Eğitim ordusunun yenilmez kahramanı,
Rahat uyu milyonlar taşıyacak davanı.