Fedâkâr İnsanlar Şiiri - Bedri Tahir Adaklı

Her bir insanımız, kalmasın yasta,
Sana hiçbir maraz, gelmez mi sandın?
Zaten milletimiz, bununla hasta,
Hasbi olanı sen şaşkın mı sandın?

Zira düşmana da, hasbilik etsek,
Dostun hatasını, afedebilsek;
Ona ve buna da, tebessüm etsek;
Gülen kimseleri, deli mi sandın?

Düşman olanları, gene de af et,
Yakıp yıkma hissi gelirse, def’et,
Hem de can ve malı, dostlara sarfet,
Böyle fedakarlar, yokmudur sandın?

Küçük lokmasını, payeden görsen,
Diğergamlık eden, kimseler bilsen
Ben de onlar gibi olayım dersen;
Böyle hasbilikler olmaz mı sandın?

Haksız davranışlar, bir düstur sanki,
Bunu yapmayı da, sanıyor yetki,
Böyle kötülere, kızılır belki,
Kızmak faideli, olur mu sandın?

Makam ve şöhretler, kalıcı güya,
Gerçek sanılan şey, halbu ki rüya,
Baksak görürüz ya, gidiyor dünya,
Dar-ı beka’yı sen, yalan mı sandın?

Feda edilen çok, hayatlar gördük,
Asr-ı saadeti, biz böyle bulduk,
Örnek kabul edip, onlardan olduk,
Böyle edenleri mecnun mu sandın?

Meğer ilk evvela, böyleymiş usûl,
Kendin feda etsin baba ve oğul,
Acı, gidip-eder, ufukda ufûl,
Fakir fukara hiç, kalır mı sandın?

Önce sıkıntılar, olacak elbet,
Sonra gelecektir, beklenen lezzet,
Gider elemler ki kalkacak zulmet,
Torun ve tosunlar, görmez mi sandın

25/07/2008