Azer babasını ikna etmek için yalvarıyordu:'Baba'diyordu-Bu yaşlı agaçtan bir fayda yok artık.Onu kesmek zorundayız.Hem eskisi kadar meyvası yok,hem
kesip kurutursak işimize yarar,kış boyunca odun dertimiz olmaz'
İhtiyar bir soz soylemeden geçmis yılları hatırlıyordu...Babası savasta şehit olmuş,anası bu haberi duyunca kalbi durmuştu.O zamanlar cok kücüktü...
Bu ayva ağacını onun dedesi dikmişti bahçeye,dikerken yaz yağmuru başlamıştı.Ninesi kocasını acılamıştı:'Bey,kendini düşünmüyorsan bari çocuğu düşün'-demişti.
Dedesi 'Bir şey olmaz'-demişti.Ağacı dikip kurtarıncaya kadar ıslanmışlardı.Eve gelmiş,sobanın etrafında oturarak çay içmişlerdi...
Dedesi ağacı ona emanet etmişti hastayken.'Samet-demişti:Artik sonum gelmiş.Affet beni,sana kiymetli bir miras bırakamadım'-deyerek ağlamıştı...
'Senden bir isteğim olacak'-demişti.'Söyle,dede'-demişti Samet.'Samet,bahçedeki ayva ağacına iyi bak.Ona baktıkca hep beni hatırla'-demişti...
'Söz dedeciğim'-demişti Samet. O günden sonra Sametin en yakın arkadaşı olmuştu ayva ağacı.Tüm sevincini,gamını onunla paylaşmiştı...
Şimdi oğlu ağacı kesmek istiyordu...
'Baba,ağlıyormusun? 'sordu Azer.Hayalden ayrıldı...
'Azer,ben yaşadıkca bu ağacı kesemezsin'dedi...
'Tamam baba'dedi Azer'Senin icin bu kadar önemliyse...'
Bir gün Samet baba komşu köydeki kızını ziyarete gitmişti....Azerin beklediği an gelmişti.Elinde bir balta ağaca yaklaştı.Kalbinde tek bir arzusu vardı.
Babası gelmeden ağacı kesmek istiyordu.Bu hevesle ağacı kesmeğe başladı...
Önce ayva agacı hiç kıpraşmadı.Artık ömrünün sonunu yaşadığını biliyordu.Azer artık arzusuna yetiyordu.Ama beklenmedik bir ses ağacı sarsıttı...
Bir kaç gün önce bir ana kuş ayva ağacının dallarında yuva kurmuştu.Şimdi yavrusunu yalnız bırakıp yem bulmaya gitmişti...
Inleyen kuşun yavrusu idi.Tehlikeni hissetmiş, annesini sesliyordu...
Ayva ağacına güç geldi sanki-artık yaşamağa bir sebebi vardı.Azer kan ter içindeydi.Ayva ölümcül yara almasına rağmen fedakarcasına yıkılmıyordu.
Azer mola vermeğe mecbur oldu...Bu zaman ana kuş ağaca yaklaştı, yavrusunu kanatları altına alarak uzaklaştı...Artık ayva ağacının yaşamağa hiç bir sebebi yoktu...Kalbinde bir fereh hissi vardi.Bu duyğuyla da toprağa cöktü...
Samet baba kızıgilde yatıya kalamadı, içinde kötu bir his vardı.Çabuk bir şekilde köye döndü.Kapıdan içeri geçerken ayva ağacının yıkıldığını gördü...
Dizi üste yere düştü.Dedesiyle birlikte ağacı diktikleri günü hatırladı.Şimdi de yağmur yağmaya başlamıştı...Dedesinin son vasiyetini hatirladi.Deli bir haykırışla
'Sözümü tutamadım dedeciğim, tutamadım'-deyip bağırdı ve...Ve ayva ağacını kucaklayarak gözlerini yumdu...
Sese Azer bahçeye kaçtı.Ayva ağacının yıkıldığını görünce sevindi.Ama ağaca sarılı babasını görünce...Babası ölmüştü.Yalnış yapdığını anladı.Ama çok geçti...
Bir işi görmeden derinden düşün,
Sonra kolay olmaz geri dönüşün!
A.Ağdami.
Kayıt Tarihi : 25.8.2007 11:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)