Fedakar Şiiri - Murat Karacuban

korkutamaz gölgeler beni
zira karanlıklar da doğdum
aşinayım yalnızlıklara

diken kokladım gül diye
bir yudum mutluluğa neler feda etmedim ki
an geldi kükredim meydanlarda
an geldi çekildim sineme güneşten kaçarcasına
fasıl fasıl değiştim
mevsim seçemedim çoğu zaman
bahara doymadan zemheriye çıktığım öyle anlar oldu ki

hani ya kendim yaşamadım zamanı

kimi zaman zemheride güneş oldum ısıtım meydanları
kimi zaman bunaltılarda serin bir yel oldum estim ılgıt ılgıt
kimi zaman da yol oldum patikalara rahat geçilsin diye

çiçekler ezmedim
hep siper oldum savunmasızlara
gözdağım çoktur hainlere

sık sık mekanım mezarlıklar olur
dinlerim sesizce kabirlerinde yatanları
bir hal hatır sorar birde öte alemden bir iki havadis

saklanmak yoktur karekterimde
herşeyim aşikare
gücüm var güçlüyüm
hüznü hep yendim hiç yenilmedim o bedbahsıza
ki biliyorum hüznün sonu süzülmektir yaşamdan
hani ya yinede inkar etmiyorum metrukluğumu

su olurum çoraklara gül bitsin diye
mehtap olurum gecelere
dağıtırım sesizce karanlıkları
şafak türküleri söylensin diye

16,5,96/Köln