Fedai Şiiri - Süleyman Altıparmak

Ölümden öte bir yolda, seher vakti
Mezarımı ziyaret ettim, zifiri karanlıkta
Güneş doğmadı henüz, eli kulağında

Durdum bir şarkı söyledim, suz-i dil makamı
Derdim arşa vardı, iki elimin arasında başım
Ben ki meczupların piri, çaresizim Allah'ım

Öldükten sonra, dünyada kalmak garip
Ölüme küfürler edip ondan korkmak gibi
Ölmek geride kalmakla aynı şey değil mi?

Bahçemde güller esir, dikenler parmaklık
Güllerin çaresi akıldan ötesi ahmaklık
Dünya ne cennet bahçesi, ne de günahsız

Ölüm bize de size de hak, iyilik kuşandık biz
Tükenen neslimiz, iyiliğe ve sevgiye teslimiz
İşte biz, karanlık gölgeler, işte biz fedaileriz

-II-

Yalan dinlemek için mi bu dünya?
Yeni bir yalana uyanıyoruz her sabah
Bu evler, bu insanlar, bu aşklar ne için?

Bir yalan değil mi gün aşırı aşkları?
İnsan insanı sevmeyeli kaç yıl oldu?
Yas bile tutmadık ölen sevgiler için

Gül kokulu sokaklardaki sevgililer
Haberi var mı fedailerden, ya şiirlerden?
Oysa her sokak bir şiirdir âşıklar için