Feda Olsun Yüreğim! Şiiri - Kamil Çağlar

ömrüme ait delillerle gidiyor yaşanmış bedenim
yaşından kıymetli, eşsiz aşk sancılarıyla yaşlanıyor
vaktinden önce kuruyan papatyalar gibi soluyor
ve sormadan gidiyor!
__________ özleme dair ne yüklemişse sırtına…

susuz çarkın dönememesi gibi anlamsız duygular içinde
değirmenin buğdayı öğütememesi gibi çaresiz..
rüzgarın dağıtamadığı bulutlardan dökülemiyor
_____________toz dumandan yoksun, karmakarışık yakınmalar taşıyor!

ezanı doğunca okunmuş kulaklarım duymuyor
ninnisi yok annemin.. gark olduğum sütü nerede?
gözlerinden merhamet akan babamın öfkesi de!

kayboldu artık sevdiklerimin su katılmamış endişesi
sevdalarım hayal meyal, çevremdekiler kocaman bir hiç
zayi oldu yüreğim, gel buna beyaz kefeni biç..

“noktası konulmuş hesabın nüktesi yok
__________________________ekstresi dökülmüş meydana!
yalvarsan, dönüşü kapanmış selam verilmiş sağa ve sola..
kimine göre helaldir paylaştıkları, hatıra değerdir muhabbeti
kin ve fesatla yoğrulmuştur kimi, bırakalım canım şu illeti!
çırılçıplak geceler feda olmuştur, bir anlık nefsi duygular uğrunda
ağlaşır durur köşede, şaşkınlık dolu bakışlarla uğramıştır dumura..
vah ki koparılıyor şimdi, ömrün önceden biçilmiş kıyameti
lime lime olacak birazdan, toprak altında kaldı dokunulmaz eti..”

kerevetine çıkıyor, azap görmemiş yaşlı bedenim
____________________zayi olmuş bu yüreğe, feda olsun beyaz kefenim…

18.10.2010 21.30
İstanbul