Fecrin Ateşi Şiiri - Bülent Baysal

☆☆FECRİN ATEŞİ☆☆

Daha ne kadar yollarına bakıp bekleteceksin
Rüzgar olup, pencereme gelip perdemi titreteceksin
Yokluk alevini söyle, söyle nasıl söndüreceksin
Her akşam gün batımında, binlerce kez öldüreceksin
.......
.......
Bir vah düşer dilimize, gecemiz püryan
Kuşları vurdular, yüregimiz kan revan
Kim vurduya gitmiş, kancık pusularda mert civan
Unut diyorlar!...
Nasıl unutayım?...
Ha patladım, ha patlayacak haldeyim.
.......
.......
Gece ayaz
Ay kesiği yaralarım sızlar
Loş kaldırımlar ıssız
Fecrin ateşi düşer sokaklarıma
Unuttum!...
Kırlangıçların gittiğinde gelmezliğini
Hep bir yerde kalmayı sevmezliğini
Unuttum!...
Serçelerin göz yaşı dökerken öldüklerini
Unuttum!...
"Yaş otuz beş yolun yarısı ettiğini"
Bir Abbas bulamadık, sevgiliyi alıp gelsin Beşiktaş'tan
.......
.......
Sol yanımı yakan o köz
Hani? Uğruna hayatı hiç ettiğim o göz
Bir çırpıda kapıma dayanmış, şu kahrolası güz
Hani nerede? O mertçe verilmiş söz
Her aşk kendi masalını yaratırmış
Gel de, bize masallar yazdırma
Duydum!...
Birileri Karagümrük'ü yakmış
Ey sevgili!... Sen de bize Van'ı yaktırma
.......
.......
Sanma hazan vurmuş yüreklerin gazeli yoktur
Her eylül rüzğarıyla gidenler çoktur
Kendi gurbet selimizde, kahır küpü olmuşuz
Hak dururken neyler kul fermanı
Biz Leyla'da sırra varmışız.
........
........
Geceler hüzün kokar, geceler salaş
Adına kavuşmak demişler umutların
Hayat oynamış oyununu
Biz barbut masalarında, hep yek gelen ZARMIŞIZ.

Bülent Baysal
20/08/23