Fecrikâzip Şiiri - Asya Gülgün Özkan

- dönmem yüzümü yukarı

akan yıldız serpilen kehkeşan
toprağa dökülen yıllanmış kaç kuş

giyinmiyor şafağı artık hiç bir ten

- durgun ellerimle yokladım

vurulmuş ışık çanağı tüm avluların
kısır arkabahçede kır soluğu
her yan servi servi tarla
sin eskiyen bayır
kaç çınar altı karanlık bağ
su içinde umudu kim söndürdü

sema büsbütün boş

kuruyan hanımeli göz pınarı
büyüyor su katılmamış uyku
kuş konmaz pişmiş toprakta ömrüm

ya benim için gökten bir yıldız çek
ya yatağıma büklüm büklüm yağ anne...