Fecri âlem çöküyordu yüreğimin karanlık yollarına
Bir çaya, bir kahveye, evin kırık duvarına
Gölgem kaçıyor benden, gömüldüm kırık duvara
Yalnız kalıyorum… Tek tesellim bu yara
Ve artık yalnızım
Duvarın boşluğunu dolduruyor bu yürek sızım
Dışarıda yağmur her nefes yeni bir soluk
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta