Fecri Aşkım Şiiri - Mimelye Arslan

Fecri âlem çöküyordu yüreğimin karanlık yollarına
Bir çaya, bir kahveye, evin kırık duvarına
Gölgem kaçıyor benden, gömüldüm kırık duvara
Yalnız kalıyorum… Tek tesellim bu yara
Ve artık yalnızım
Duvarın boşluğunu dolduruyor bu yürek sızım
Dışarıda yağmur her nefes yeni bir soluk
Sırtımda duvardan kaçmış muttasıl ılık soğuk
Üşüyorum, yüreğimi senle ısıtıyorum
Yakılmış defterlerin küllerini atıyorum
Sarhoş bir halle unutuyorum fecrin yalanını
Hatırlarım seni görmekle dirildiğim her anı

Yağmurla beraber sarıyor âlemi saydam bir sis
Gömüldüğüm duvardan kaçıyorum, yerimde bir akis
Sise, yağmura baktığım pencere
Pencereden kaçıyorum, akis düştü yere
Akisin parçalarından ayağımda masum bir uyuşukluk
Kaçmak, yalnızlık, seni bende bekleyen bir sarhoşluk
Kimsesizlikte garip bir zatın şiir yazması
Sana âşık olan, rüyasında seni görme ümidiyle uyuması
Ve uyanmak düşlerden, şiirin son halini bitirmek
Şuursuzca, üşüyüşle, cebimde yalnızlıkla kahvaltıya gitmek
‘’Mimelye! ’’ yoktur, yalnız başıma bir kahvaltı
Kapımda bülbül gibi ses, arkasında sen
Kapıyı sana açan ben, yalnızlığımı bitiren sen
Gözlerimin ziftliğinde doğsun yeni bir parıltı

Gönlümdeki şiirin mısralarına ‘’Sen! ’’ eklenince
Yağmurla güzün yaprakları dökülür ince ince
Solmuş çiçekler, ‘’Sensiz Keşke’ler’’ filizlenince
İşte bu şiir, bu sabah, bu vicdan bitsin isterim
Gelsin yarsız, sevgilisiz gecelerim
Fakat bitmez, inatla insanın yarasına sırıtır
Acımak duygusuyla aşılanmış iğneyi kalbine batırır
Oysa bu sayfanın öbür ucunda bir yar var
İnsanın kalbinde melek göreceği bir mahşer kaynar
Susup kaldım, yağmur sisle beraber çaresiz
Eski gramofonumdan ayrılık çalıyor sensiz
Sürgün oluyorum aşkı ırmaklarımdan
Beyaz ölümle düşsün şakaklarımdan
Seni kalbimin mahzeninde melek olarak tanımak
Bütün âşıkları seninle beraber anmak

Kapıdan çıkarım, sana gelirim, gelirim her rüyana
Parkeler, kaldırımlar beni getiriyor sana
İşte ‘’Geldim! ’’ Keşke’lerin bahçesinden
Karşında çaresizce ikilemediğim o iki sözü
Kalbim soluğumda, diyemiyorum sevdamdaki önsözü
Gideceğim; ama seni unutmak imkânsız
Unutmamak: yalnız ama yarasız
Sana söyleyemediğim o iki kelimeyi
Bu Fecri de buldum çareyi
İşte Fecrin mısrasında sana diyorum
‘’GİDİYORUM MİMELYE AMA SENİ SEVİYORUM…’’