Fecir Şiiri - Macit Kuruçay

gün doğdu şehrin üzerine
gözlerini ovuşturuyor insanlar
suratlar asık
mimikler küfür
ürperiyor vücut
göz kapakları ağır
kapılar açılıyor bir bir
sabah rüzgârına karışıyor esnemeler besmeleler
her sabah şehir aynı niyetle terk edilir
anne eli sıcacık
güneş okşar yüzleri
içi ısınır dağlı insanın
temiz sarışın yatak
temiz sarışın yorgan
kuş tüyü yastık
buzları erir insanın
dokunur toprak tenine güneş
sargın algın
yâr gibi yâr
servise binilir
kimse kimse ile konuşmaz
sonra iş yerine gelinir
suratlar bin kat daha gerilir
ay başı gelir akla
güzel günler
âşka dair
sevgiye dair
şehir tekrar ana gibi
yâr gibi sevilir

31 Mayıs 2001 Perşembe
(2002 gittin şiir kitabından)