Ölümü sen sandın, kendine yakınken
Sen dostken uzaksan onlardan ölmüşsündür
Sandın, uzaksan bulursun dostunu sonsuz
Kendine onlardan dostunu bul ölümsüz
Yakınken ölmüşsündür sonsuz ölümsüz olurken
Değişecek kişilikler, var umudum,
Gelmeyecek gidenler, kalmadı inancım.
Sabahları beklenmeyecek bir daha,
Elde kalacak tüm hayaller…
Zaten inanmıştık o masala,
Otobüs geldi binip gittim.
Bundan sonra sadece,
Duraktaki son otobüs beklenir,
Bu kadar uzun süre.
Sorma şimdi nedenini,
Yaşadın benim kadar,
Farkındayım zararlı sen çıkacaksın,
En çok zarar gören ben olmazsam eğer.
O gece başardım ağlamayı,
Çokça şey kaybedip ağlayamazken.
Aslında sevememişim kimseyi,
Düzelecek her şey diyerek,
Lütfen beni güldürme.
Daha da kötüleşiyor giderek,
Duyun sesimizi çekilmişken köşemize.
Sanmıyorum bitmez bu gece,
Bu büyük bir tragedya,
Bana inat olmuyor komedya.
Şakaları diyor, köşeye bırak,
Beraber ağlayalım sokak sokak.
278.gününü tamamlamış dünya.
Bayatlamış zannımca benim içim,
Açıkta kalmış ekmek gibi.
Ruhum tek bir varlığa ait,
Diğerleri hiç yokmuş gibi.
Kör olmuş,
Sağır olmuş bütün varlıklara.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!