Fazlı Çınar Şiirleri - Şair Fazlı Çınar

sadece yalnızlığı çağrıştırsa da
temmuzun yirmi biri
yine de severim doğumgünümü
annemi kurtardığı için acıdan

Gerçeklerle yüzleşmek ne kadar zorsa
O kadar kaçmaya çalışır insan kendinden
Bilmez ki; fazla uzağa gidemeyeceğini
Her şeyi bırakmayı göze almak yetmez bu yüzden.

Çünküsü yoktur hayal etmenin

yaşarsak göreceğiz
bir ömre kaç ölüm
bir sevdaya kaç ayrılık sığdıracak
uzun uzun yolların
kalabalıklar çoğaldıkça artan yalnızlığın
çaresiz yansımalarının

Diyemediklerimin biriktirdiği hüzün
Her gece yarası bir kurşun yarası açar
Umudun orta yerinden
Çırılçıplak ruhunla
Sen geçerken sevgili
Hasretinin en dokunduğu saatte

Çekilinerek söylenemeyen sözlerde gizlidir
En güzeli ve en safı tek yönlü sevdaların
Belki bir bölü ikisi çocuksuluktan
Belki olgunlaşmanın
Can sıkıcı gözetiminde
Utancın aydınlattığı kirli yolda

bitimsiz bir elveda
uçsuz bucaksız bir yalnızlık
ve en kirli haliyle bile saf
bir okyanus barındırıyordu gözlerin
hoşçakal ama;
'seni sevmiyorum' derken.

Birazdan sana son bir şiir yazacağım
Ve yakacağım daha öncekileri
Her mısrası sen kokan yalnızlığın üstüne
Bir kibrit çakarak
Başlayacak şiir
Araya birkaç anlamsız cümle karışacak

kayıp kentler mimarı
kumdan kaleler yapan çocuklardandı içim
ıslak sokakları buğulu camlardan izlerdim
sessizliği her gece koynuma alır
herkes sağırken bağıranlara özenirdim
yalın ayak dolanırdım yalnızlığında gecenin

gece,
kuralsız bir çocuk oyununa kahrolası
mızıkçılığı düzen icabı sokmuş
bahçesine kaçan topu patlatma sevdalısı
yalnız ihtiyar bir kurdun bakışlarında
kendini bulmuştu

gün ışığındadır umutları yalnızların
geceye gömülü ayrılıklar yaşamışlardır çünkü
nerden nasıl geldiği belli olmayan sancılar kapladıkça
benliğini gecelerin
tek çaresi kalır yalnız şairlerin
sevdadan uzak sabahı beklemek yerine