Fazlasıyla Düş yokluklarıyla geçti hayatımız.Matemli sabahlara uyanır, hüzünlü gecelere kapardık gözlerimizi.Siyahın matemiyle kan kırmızısı bir renge bürünürdük.Bir gün olsada bölüşememiştik ellerimizi birbirimizle.
Geceler sen kokardı, bense infazlara yürürdüm.
İç geçirmelerimle, hüzün kokan kalbimle, delirmiş aklımla firara kalkardım her gece.İsyan bayraqına çeker, alacakaranlıkların dibine batardım.Ben herkesten daha farklı giyerdim hüzünleri.
Feryatlarımı daqı, taşı delerdi.Bulutlar aqlardı bana, kuslar hüzünlü şarkılar söylerdi.Uçurumun kenarında açan bir çiçektim ben.
Acımasız dalgalar bana çarpar, yüreqimi
daqlardı.
Hep çırpınışlar, hep aldanışlar,hep firari sevdalar, hep yalanlar dolanlar çürüttü paramparça bir hale getirdi bedenimi...
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta