Fazladan Ağırlık Şiiri - Muhammet Üresin

Deliriyorum galiba demiyorum artık çünkü apaçık görüyorum ki delirdim çoktan
Bilemiyorum yerimi ne kalabalığın dışındayım ne de çok uzaktayım yalnızlıktan
Beliriyorum kaybolduktan hemen sonra üstüm başım sırılsıklam yokluğunla ıslanmaktan
Dönemiyorum ne yazık ki çok uzaklaştım bir uçurtmanın peşinden koştuğum o yıllardan

Yineliyorum bir daha söylüyorum çok seviyorum ama kulağın sağır yüreğin taştan
Silemiyorum izlerini yardım et nolur ya gel çek vur alnımdan ya da çık git hayatımdan
Seriliyorum yerlere her defasında vurup düşürüyor yokluğun hem de hiç acımadan
Ölemiyorum toprak açmış kucağını bekler beni ama vazgeçemiyorum yaşamaktan

Çizgi çizgi alnımdasın eski bir yemin gibi aklımdasın bu yaşlılık değil yaşanmışlık
Bil ki bin canım olsa binini de senle harcarım sen aptallık dersin buna ben adanmışlık
Gel gir aç içimin odalarını ruhum güneşle tanışsın yeniden nefes alsın azıcık
Nedir ki zaten içi sensiz bir kalp bedende fazladan ağırlık yada adsız boş bir mezarlık