Fazla Zamanlar Şiiri - Necla Maraşlı

Göğünü arıyor zeytin dalları

Gördün mü Asia

Herkesin bir kimsesi var akşamın kollarında

Söylesene

Gecenin yalnızlığından hortlayan ateşin buğusunda

Kaç mevsimi yaktın yaşınla

Yıkadın mı saçlarının isini

Aşkın sonsuz gençliğinde

Sen de Asia

Çok konuşuyor az düşünüyorsun artık

Suskunlukların yılkıda

Uyku bile taşıyamıyor seni

Ağrı indiriyor ağrı çıkarıyorsun güne

Sabaha uyanmaların kekeliyor sesinde

Kuşkulu bıkkın yenisiz kilitli gözlerin

Temiz bir fincana bir insanı değişebilirsin

Güneş durmuyor avuçlarının içinde

Üstelik çocuklardan yana değilsin

Dün deniz çekildi

Kıyılar kuruyacak burada da

Bedenimin kaldırabileceğinden fazla zamanlar

Gitme Asia

Aslında biz

Hiçbir evremizde ölümüne sevişmedik

Tepeden tırnağa aynaydık ya

Birbirimizi tanıdığımızdan mı kaçıyor aşk

Acaba Asia

Ruhuma serilen her edincin içinde

Ben sadece onunla dolandım

Kendimi harcadım onu geçmeye

Her meyvemde olgunlaştı oysa

Ve güneş hiç aydınlatmadı

Ayaklarımı

Onu seviyorum desem yanlış anlarlar buralarda

Ya da sevgilim

Sevgilim Asia.