Fazla Üşümüş Gördüm Şiiri - Mine Şimşek

Fikrimin baş köşesine kurulup oturmuşsun sen.
Gölgen gönlüme düşmüş, ömrüme yürümüşsün sen.

Fikrimde hayli zamandır senin hayalin oturmakta.
Hayalin ki fikrime, gönlüme çığ olmakta.
Bir çığ ki yerle bir etmekte senden gayrı her şeyi.
Bir çığ ki doldurmakta gönlümdeki hücreyi.
O hücre ki tek yerdi içine sığındığım.
Hayatın ayazından kaçıp da saklandığım.

Viran ettin sen beni, kalmadı bende benlik.
Şimdi seni haykırır içimdeki sessizlik.

Ne yerim var ne yurdum şu dünya üzerinde.
Gönlümü de sen aldın, doldurdun hayalinle.
Her yer bana dar şimdi, her yerde fazlalığım.
Bahar olup da gelsen bitse benim azlığım.

Sensizliğe gebe attığım her adımda,
Acaba diyor içim ona mı yaklaştın da,
Böyle yorgunsun neden seni pes etmiş gördüm.
Ömrünün anlamından uzağa düşmüş gördüm.

Doğruldum bak şimdi ben.
Yine, öyle, yeniden...
Ben hep böyle sen doluyken
baharı yanına alıp da geliversen.
Bu aralar hep beni ayazda kışta gördüm.
Bu aralar ben beni fazla üşümüş gördüm.

(18.12.2016 - Kahramanmaraş)