Fazıl Özen Şiirleri - Şair Fazıl Özen

Sevmek çok kolay sevilmek zormuş
Sevgi denen şey gönüller yormuş
Sevdiğim dilber olmaz diyormuş
Şu deli gönül boş seviyormuş

Onu halâ unutmadım

Kimi umutların gerçekleştiği
Kimilerinin
Karlar altında kaldığı
Kimi sevgilerin yeşerdiği
Kimilerinin
Gün yüzü görmeden solduğu

Bir düğüm attım dudaklarıma
Sussun, haykırmasın diye
Yorgun bir atın tırısları,
Bitkin bir işçinin
Çapa sallayışı gibi
Ölgünüm,

Yavrum benim güzel kızım
Hayatımsın benim nazım
Şırıl şırıl çağlayanım
Güneş yüzlüm, boz ceylanım

Prensesim, gözüm, nurum

Aşktan mı yandın ey dil hep ağlıyorsun
Meftûn mu oldun acep pek çağlıyorsun
Çeşm’inin efsûn’una şikâr mı oldun?
Çok şuh mu ki ol güzel bel bağlıyorsun?

Canımızın bin parçası tatlı mı tatlı
Annem
Nadide kır çiçeklerinin en güzelinden
Ilık meltem rüzgarlarının esintisinden
Menekşelerden daha güzel olan sensin

Seni çok seviyorum, sana aşığım desem
Bir kez inansan bana her şeyinle güvensen
Seni hiç düşünmeden yapamıyorum desem
Güvenir misin bana, inanır mısın bilmem?

Her günde her gecemde sensiz yapamam desem

Gözbebeğimsin gözümde
Saçın teline kıyamam
Kâh hıçkırır, ağlarsın kâh
Gözyaşına dayanamam

Yorulma sen, hasta olma

Dalgın gözlerimin
görmeyen derinliğinde,
kepenkleri kapalı
bir pencere gibi
usul, usul bekliyorum.

Yanına geldim usulca
uzun, uzun seyrederken
daldım gittim uzaklara.
Kanımın,
damarlarımdan
fışkırmak üzere olduğunu