Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Görkemli geçmişine
Atmış evlerin ıslak asfaltına
Hüznüyle ağlarken Yağmur,
Sevgi kokarız,
Yüreğimizi tutarak.
Okyanus tanesi,
Aykırı gönüllerde ölürüz
Deprem şehitlerimizin ruhlarında.
17 Ağustos 1999 yılına götürdü dizeleriniz bizleri ve bir daha yaşadık aynı acıları yüreğimizin en derininde ve bir kez daha döndük kara güne.
Sevgi kokan ve bembeyaz olan her şeyin bir anda yitirlmişliğini yaşadık yüreğimizin en derininde ve bir daha yaşanmamsını diliyorum bu tür acıların tüm kalbim ile.
Özeldi dizeleriniz. Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize
Sevgili kardeşim: Ömer Faruk Toydemir,
İnşallah ulusça bir daha deprem görmeyiz. Dünyanın beşik gibi sallandığı o geceyi hiç unutamadım. Allah beterlerinden korusun diyerek şiir hakkında birkaç cümle söylek istiyorum.
Şiirin ne kadar yoğun duygu altında yazıldığı daha ilk mısralarında farkediliyor. Çok başarılı bir çalışma olmuş. Kudretli kaleminiz tebrik ediyor ve başarınızın devamını diliyorum. İnşallah bu kudretli kalem bir daha depremlerle ilgili şiir yazmaz. Kudretli kaleminizin seçkin eserlerin altına imza atması dileklerimi iletiyorıum.
Yuvanızda huzur ve mutluluk , yüzünüzde sevinç tebessümleri hiç eksik olmasın, Kaleminizin her dem kudretli ve ilham yüklü olması dileklerim ile birlikte kardeşimin sayfasına Tekirdağ^dan gönderiğim 17. Tam Puanı bırakıyorum.
17. puanlar hep olsun. 17 ağustos depremleri hiç olmasın inşallah.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Sevgi ve saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
nice bayramlara..sağlıcakla..selamlar sayın Toydemir.. bir daha Allah göstermesin böylesine bir afeti..
Sevgi kokarız,
İçimizi çekerek
İzmit’in, Gölcüğün, Derince’nin
Enkaz içindeki sokaklarının
Deprem öncesine dair özlemi ile.
Kopamayız,
Okudukça dalmış gitmişim dün dedıgımız ,bu günde hala korku ile ürperdıgımız güne düşünüdrdü yine kara kara bir daha olsa aklımız kalırmı yerinde Depremi yaşan bilir yaşanmamış acının tarıfı olmazki etkili çalışmanız kutluyorum gönlünüze sağlık sevgilerr
HAKLISINIZ EFENDİM KEŞKE YAŞANMASAYDI YAŞADI ANLATTINIZ YAŞANANLAR BÖYLE AĞIR OLUNCA ŞİİRDE ALABİLDĞİNE DERİN OLUYOR... VE BİR SERÜVEN BAŞLIYOR MISRALARDA MARMARANIN DERİNLERİNDE BİR MANA BİR ANLAM BULABİLMEK ADINA... SAYGILAR EFENDİM... H.CİHAN
faruk bey bana o geceyi hatırlattınız olduğu gibi...karmakarışık oldum.kaleminize sağlık
Çok hüzün dolu olmuş bir okadar da güzel anlatılmış Rabbim birdaha yaşatmasın inş
Rabbim rahmet etsin tüm şehitlerimize geride kalanlarına da büyük sabırlar ihsan eylesin inş
kaleminize yüreginize saglık.. saygılar
Fay kırıklarından gelen sevgi kokuları asfaltlanarak yokedilebilir mi? . Kutlarım.
kalemin hiç susmasın tebrikler tam puanla yüregine sağlık
Her zaman söylerim serbes vezinde
Şiiri şiir yapan en önemli özellikler okuyucusuna
soluk aldırmadan okunabilirliğini sağlamaktır..!
Şiire bu gözle baktığımızda Şiir,
Girişten Finalale kadar Tılsımını kaybetmeden vede bir heyacan fırtınası gibi uyum içinde
Volümünü Yükselterek nefis bir kurgu ile akmış..
Konu İse Ülkemizde gündemden hiç düşmeyen bir konu ve realite olarak mükemmel...
İçerik de ona keza..
Seçilen imgeler yerli yerinde şiirin ruhuna göre bir ahenk içinde serpiştrilerek işlenmiş.
Tarihede not düşmek açısından
Ayakları yere basan sağlam bir yapıt olmuş
..............
'Beşinciiklim’de
Aşk ve umutla yeşerir
Fay hüznüne “son”, son deyişimizle
Sevgi kokarız biz,
Sevgi kokarız.'
Finalse, Sanki azgın faya bir baş kaldırışş
ve en çok tutuğum canalıcı noktalardan biri olmuş
Şairi kutluyorum tam puan ve antoljimm.!
Sevgili şair dost bu mükemmel konu ve dizeler için teşekkür ediyorum sizin vasıtanız ile de ölenlere Allahtan rahmet diliyorum..
saygı ve sevgilerimle
arda anıl
Bu şiir ile ilgili 57 tane yorum bulunmakta