Fay hüznü EPİLOG’ları

Sevgi kokarız
Şuracığımızı tutarak,
Gözlerimiz umutla doludur hep,
Unutamadığımız enkazların ruhlarında,
Umutlarımızla yaşarız.
Derince sahilin de,
Deprem öksüzlerimizle söyleşir,
Mahşeri gecenin yıldızlarıyla
Sevişiriz ay yüzlümle
Gök kubbe de,
Şehitlerin şahadetinde.

Sevgi kokarız
Nefesimizi tutarak,
Umutsuz korkular içimiz de
Dalga dalga büyür
Buğulu gözler de,
Treni, marinayı arar
Çayın asaletini özler,
Ebabil kuşlarını sorgularız gün boyu
Leylim yağmurla gelecek mi?
Gelecek mi?
Bu kez diye.

Sevgi kokarız
Kapatarak gözlerimizi,
Umutla
Hicaz ağlamalar yaşarız.
Viran Derince de,
Islak Caddelerin solgun ışıkları
Yavuz Sultanın
Karanlık sokaklarındaki yıkıntılar da.
Sorgularız hep, afatı!
Yağmurlara haykırır
Kanayan köpüklü dalgalara sorarız
Hicaz ağlamalar var mı?
Hala diye.

Görkemli geçmişine
Atmış evlerin ıslak asfaltına
Hüznüyle ağlarken Yağmur,
Sevgi kokarız,
Yüreğimizi tutarak.
Okyanus tanesi,
Aykırı gönüllerde ölürüz
Deprem şehitlerimizin ruhlarında.

Sevgi kokarız,
İçimizi çekerek
İzmit’in, Gölcüğün, Derince’nin
Enkaz içindeki sokaklarının
Deprem öncesine dair özlemi ile.
Kopamayız,

Kopamayız
O azgın fayın ateş topunu kustuğu
Körfezin, atmış evler Harikalar sahili’nin
Muhteşem
Mehtaplı yakamozlarından,
Havai fişeklerin ışıltılarından
Kopamayız,

Kopamayız
Beşinciiklim’de
Aşk ve umutla yeşerir
Fay hüznüne “son”, son deyişimizle
Sevgi kokarız biz,
Sevgi kokarız.
---------------------------

Yaşanmamış olmasını ne kadar isterdik.
Yaşadık ve yazdık.
Derin yaşanınca yazılanlar da derin oluyor. Bu kapsamlı, derin, kıvamlı şiirin yanında durmasını istediğim ve 17 ağustos günü ansızın yazdığım, olduğu gibi de bıraktığım 3 küçük şiirimin Ömer beyin bu muhteşem şiirinin yanında durması gerekli diye düşünerek buraya alıyorum.

Tükendiren Şiir

Geceydi
Ansızın sıtması tuttu toprağın
Titredi
İnledi
Gürledi
İlikler sızdı ölüm döşeklerine
Tükendirdi…17.08,1999

Sarsılan Şiir

Sarsılan Şiir

Ey Marmara
Ey güzel deniz
Biz ne yaptık
Ne diye delirdiniz
Öylesi öfkelendiniz ki
Başımıza yıkıldı evlerimiz
Vallahi,Billahi
Özür dileriz...17.08,1999

Kuduran Şiir

Ah Abasıyanık
Bil ki Marmara kudurdu
Bil ki mavi bulanık
17.08.1999

Tamay Önal Polat hanım efendinin deprem sabahı Şiirin geçtiği bölgeye yardım amaçlı gelmesi ile gördüğü dehşet manzaralarından etkilenerek kaleme aldığı bu dizeler evet mutlaka yayınlanmalı diyerek yayınlıyor ve kendisine tarihe Işık tutacak bu şiire bu dehşet kesiti yansıtan bu dizeleri eklemesinden dolayıda sonsuz şükranlarımı sunuyorumm..!