Fay Hattı 1 Şiiri - Abdullah Oral

FAY HATTI 1

Ne zaman geçmişe dönsem yüzümü
Su dilenir doymamış yanlarım.

Tarih sancılarını taşır kendi içinde
Deli zamanlarda bir kız doğurur
Özlemler alır götürür derinliğine umudu
Sessiz bir ölüm
girer sokaklarına yüreklerine.

Sarsıntıların ortasına düşer
Işık sızmaz çığlığı bebeklerin
Henüz doğmamışlığın duvarlarından

Bedenimin kuytu yerlerine gömülü ellerim
Taşıyamıyor acısını çığlığımın
Korkuların kırıldığı yerde susmuş-
İnsanların dilleri.
Çocukların gizemli gülüşlerinde kalır sevda.
Fay hattında yüreğim.

Yaşayan ne varsa sarsıntıda
Ölümün adını kazıdığı günlükler
Çoğalır sayfa sayfa..

Kabardıkça daralıyor döşüm
Son seferinde alabora ümitler
İçi boş bir yaşam sundular
bizim gibilere.
Siren sesleri korku taşıyor.
Geceye serpilmiş düşlerime…

Göğüs kafesime saplanan sancı
Sıyrılıp uykunun tutsaklığından
Bulanık yüzleri gömmekte gözlerime.

Son sesim dökülüyor bedenimden
Dudaklarında saman sarısı yangın
Sesimi duyan var! mı.
Yarada hançer oynaması gibi.
Acıtıyor bedenimi her şey.
Fay hattında yüreğim…