Faust'u okurken Şiiri - Tahsin Şimşek

FAUST’U OKURKEN

O yaşayan ve yaşatan halkım için
Çiyde yıkanmış düşüncelerimi bellemek varken
Serin kokulu bilmek sağnağından kaçıp
Durup durup Faustluğa özenmek neden

Ama yaşam ağacının yeşili arasından doğan
Gül rengi ışığı doğuran karanlıkta
Tek durmayan bir yıldızdır umut
Aşktır bu, ağıp ağıp ruha dolan

Aşk denilen o engin memeden doyabilecek miyim
Ozanları bağlamayan zamanın bir yerinde
Orospuluğuna tel kondurulmayan Helena’yı
İd aya da Arkadia’da şeytanla yalınayak beklersem

Oysa her zaman yanılır yorulan insan
Ey sen, yaşayan ve yaşatan halkım
İşte bu yüzden uzağım –belki- her türlü sevinçten
Ki beklemektir gülün başına dikeni bela eden