Fatsa'da Bir Temmuz Şiiri - Güven Atabay

Bahçeye sürdüm başımı
bu koca koca otlar
zararlı mı zararlı

önce biley attım tırpanıma
sonra tükürdüm avucuma
bir kıyıdan
diğer kıyıya
bu ter
gözlerime indi
öyle de bir yakıyor ki
şöyle elimin tersi'yle
alnımı sıvazladım
sonra teri kaldırıp
vurdum!
yere

bu cehaletin otu
hiç mi tükenmez
köküne inmedin mi
daha bir hevesli büyür
bu melet

en sonunda!
bahçem ter temiz
toplamaya elverişli şimdi fındık
mitingini yapmaya da

bir ağaca yasladım sırtımı
yorgun bedenim
oy'sa beynim ter temiz
cıgaramı da yaktım bi tamam

toprağa uzandı elim
bir avuç toprak
sevdiğimin kesesinde tohumlar
bana doğru geliyor
elimi açıyorum
tohum serpiyor avucuma
sonra başını dizime yaslayıp
ağlamaya başlıyor
gözyaşları
avucuma
toprağa
düşüyor
kapıyorum elimi
açıyorum elimi
filiz
yeşil
kahverengi
toprak
selam!
sevdam