Fatma`ya.... Şiiri - Leyla Kaygun

'Yasamla ölümün birlestigi ufuk cizgisinde yasayan bir halkin kadersiz cografyasinda'
Kücük bir kürt kiziydi o
Cok güzeldi
Bir ülkenin ucurumunda yeseren Van gibi
Kisin anlatilan yarim masallar gibiydi gözleri
Cocuklar kirpiklerinde dalmislardi coktan uykuya...
Adi Fatma`ydi
Yasiyordu ama dogmamisti ki resmi kayitlarca
Gecirilmemistiki nüfusa
Dünyaya 4 yil erken gelmisti
Hastalandiginda ince boynu coktan bir kusun gagasindaydi
Kanadinda daha nice cocuk cesetleri

Koca gözlerinde hangi hayallerin resimlerini boyadin
Daha gülecek cok sey vardi
Aglayacak bir sürü sey
Sevda mesela
Ögrenecek, taniyacak bir sürü sey
Dünya bildigin kadar kücük
Sandigimiz kadar büyük degildi belki
Her zaman güzellikler sunmazdi insana belki ama
Inan kalmana sebep daha cok sey vardi
Daha nefretler, sevgiler, merhametler,
Kaygilar, coskular, korkular, heyecanlar vardi büyümen
Hayati kendi icinde büyütmen icin
Umutlar, umutsuzluklar, düsler, düsüsler vardi

Sen daha büyümeden bir kusun kanadina takilip gittin
Bir sabah gazetenin mansetinden yorgun yüzün bana
Son bir masali ve yine yarim bir masali
Anlatiyordu hic okuyamadigin bir kitaptan

Soluk soluga bir cirpinisti yasam artik
Eksik bir hayatin diger eksigini tamamlar gibi
Güzel yüzünü ölüme cevirmisti
Utanmali ölüm güzel yüzlü cocuklara bakarken

Yasanmayi bekleyen yillara
Sen okuma yazma bilmeden senden bir yazi kaldi bize:

Ömrün ölümle yasam arasi bir (gr) ipti
Baban kizim gidiyor diyemedi
Büküktü boynu
Cig düsen köyler gibi
4 yil fazladan yasamsiti
Cekip niye alsinlardi Fatma`yi yasama
'Önce para' dendi

...Ölmekse bir halkin kaderi önce cocuklar ölmeliydi...

Bu kis kuslar ölümün elcisiydi
'Ölümle ic ice
Ölüme ragmen yasayan
Bir halkin' cocuguydu o diger cocuklar gibi
Ve kuslar önce onlari götürürdü

...Önce cocuklar ölürdü...

19.01.2006/23.04.2007