Yanıldım, yanılgımdın, anladım…
Seni özüm bildim.
Meğerse kurşun gerçeği öldürmezdi.
Geç olsa da anladım, sevgili…
Geceleri aşkımızın darağacında
Demlerim, uçurum gözlerini…
Şehr-i İstanbul’da
Gök kubbe inlerdi.
Ezan-ı şerif duyulurdu minareden.
Ya Rab derdi eşrefi mahlûkat
Ya Rab…
Açardı semaya ellerini
Özgürdü ruhum,
Zaman akışkan olsa da
Çırpındım tomurcuk gözlerinde.
Darağacım gözlerindi,
Asardım her gece kahve’leri ipe…
Acemi bir serçeyim kirpiklerinde.
Uçsuz bucaksız,
Bir sevda kervanında
Yürüyorum sessizce.
İzliyorum ilk düşen yaprağı,
Çınar ağlıyor gizlice
Karanlık sesler duyuyorum.
Acılı deniz gibiydi hayatın duruşu,
Figanlar duyulurdu sahralardan.
Sesler… Zirveden namelerdi.
Şehrin horlayan insanları
‘’Seni Seviyorum’lardı ’’hayatı başkalaştıran.
Acılı deniz gibiydi sensizliğe bakışım.
Ey Yeditepe ‘nin dargın aşığı,
Ortaköy’ün suskun camisi,
Kız Kulesi…
Bin bir gece masalının kahramanı,
Babil ‘in asma gülü…
Aşkını çaldım,
Kızıl bir gül gibi bekledim seni.
Meçhul gelmeyişlerine rağmen
Dalgalı rüzgârlar gibi
Bir geldin, pir gittin.
Aşkında gel-gitler vardı,
Belki de…
Yer gök bir olsun
Seni seviyorum
Bir kalp bu kadar,
Ağır gelir mi insana.
İyi değilim işte.
Gözlerin, gözlerimde doğdu
Salincakta bir cocuk,
Yalniz bugunlerde.
Hic olmadigi kadar,
Yorgun bedeni.
Belki 35 yaslarında,
Su yalnız sıralarda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!