Fatma Su.. Şiiri - Seyfeddin Karahocagil

Hiç Kuru Günü Olmadı ki....
Yaş günü diyince
Fatma Su’yu hatırlarım.

Tarlada doğmuştu
Bir yaz yağmurunun damlaları altında
Şimşeklere, gök gürültülerine karışmıştı ilk çığlıkları
Şiddetli sağnakla her taraf göl göl olmuştu.
İşte bu onun ilk yaş günüydü.
Adını Fatma Su koydular.

Altı yaşında babasını
Oniki yaşında da annesini kaybetti
Belli ki çocukluğu göz yaşlarıyla geçmişti.
Gençliği ise çeltik tarlalarında
Yarı beline kadar suyun, çamurun içerisinde
Ot ayıklayarak.

O tarlalara varmak için
Günde bir kaç kez ırmağı geçmesi de cabası
Hem de yalın ayak bata çıka..

Evlenemedi Fatma su
Hep bekledi kaderini açılsın diye.
Onu her zaman her yerde
Ya beline kadar, en azından dizlerine kadar etekleri ıslak görürdünüz.
Yün yıkamak,kilim yıkamak
Ark çıkarmak, bent kapamak onun günlük işleriydi.
Hep suyun içindeydi zaten.

Hayatı boyunca
Ne gözünün yaşı kurudu
Ve ne de sırtının teri..

Yine bir yaz yağmurunda
Irmağı geçerken
Fatma Su’yu sel kapmış dediler
Günler sonra cansız bedenini
Irmak kenarında buldular
Suyun içinde.
Bu da onun son yaş günü olmuştu
Hiç kuru günü olmamışti ki zavallının...

18-01-2015- Ankara. Seyfeddin Karahocagil