Fatma Ninem Şiiri - Müjde Soytürk

Fatma ninem ne güzeldin sen.
O, yerde bir kilim bile olmayan tek odada
Ne çok ışık vardı seni çevreleyen.
Ziyarete geldiğimizde annemle seni
Şöyle bir doğrulur yattığın yerden
Onca şeye rağmen umut dolu bakışlarınla
Gururu oya oya işlerdin içimize.
Bir sıcak çorba nelere bedeldir
Eğer sevgiyle sunulursa,
Sen bunu bilirdin Fatma nine.
En büyük okul senin gözlerindi
Her şartta insan olmayı başarmış yüreğinle birlikte.

Çorbaya ihtiyacın kalmadı artık
Sıcacık kollarındasın tabiat ananın.
Artık çileler bitti çizgiler silindi belki
Ama ben seni duyuyorum hala içerimde.
Diyorsun ki daha ne Fatma nineler var bencileyin
Karanlık bir gecede doğmuş
Gündüzü hep aramış
Oğlu atmış, kızı kaçmış
Hastalık yakasını bırakmamış
Ama yaşama hep dört elle sarılmış.

Bu ders olsun bizlere
Sebepsiz yere yaşamı terk edenlere
Gülmek için hep sebep bekleyenlere
Ağlamayı marifet bilenlere.
Bu ders olsun bize ki
İhtiyacı olanları içimizde bilelim
Onlara el verelim ki uykularımız bölünmesin.
Bir merhaba yeter çoğu zaman
Eğer yürekten söylenmişse.
Güneş sevgiyle parlasın bu sabah
Yayılsın bizimle birlikte çevremize.

Fatma ninenin anısına...