Fatma Nine Şiiri - Aziz Çınar

Ne yokluklar gördü, ne çileler çekti,
Yetmişinde ansızın çekti gitti,
Hasret kaldık gülüşüne guzum deyişine
Sensiz bişeyler hep eksik Fatma Nine..

Yaylada barakaydı, sadece tek gözdü evi
Ayranını tattırmadan bir yolcuyu göndermezdi
Boş çevirmezdi elindekini koyardı heybesine
Yokluk içinde zengindi Fatma Nine

Sütünden çıkarırdı yoğurdunu ayranını,
Kendi başına sallardı koca tufranı
Ondan mutlusu yoktu ağıla katınca hayvanı
Yormadı seni iş güç Fatma Nine

Kınalı saçlar o gök mavi gözler
Hep hatıra saklar yüzündeki çizgiler
Hayrandık hepimiz o nükteli gülüşüne
Şimdi kimse öyle gülmüyor Fatma Nine

Şarkılar duyardı kulak verince kuzuların sesine
Hasretti hep mutlu yaylasının yeşiline
Bize göre bedeldi ebelerin cümlesine
Sen bizim gocanamızdın Fatma Nine

Şimdi bir kanadı kırık Aziz dayının
Her telinde hatıran var o kır saçların
Herkes hasret selamaleykim deyişine
Bizi selamsız bıraktın Fatma Nine

İnsanoğlu aciz bir kul ise
Elbet ölüm gelecektir her nefise
Sığınırız yüce Mevlanın rahmetine
Mekanın cennet olsun Fatma Nine

Ne kadar ağlasakta herşey boş değil mi
Duadan başka elden bir şey gelir mi
Torun Aziz son verirken şiirine
Nur içinde yatasın Fatma Nine...