Fatma Koştan Şiirleri - Şair Fatma Koştan

ömrün kapısında sağır ve dilsiz mi olacağız
isin altına mı gömeceğiz bahar yüzümüzü
bütünlüğümüzün öyküsünü mü susturacaklar
dil koparan buyruklara mı baş vereceğiz
namusumuzu mu vereceğiz avunmalara
bizim mi olacak kanamalırı gören gözler

bu kaçıncı bal tatlısı gözlerinin sevişi
alevden sıcak kuyu suyundan acı el oluşu
bir çıkmazı andırıyor boşalmış duyguların
mürekkeple yazılıp çizilişi

FATMA KOŞTAN

yeniden doğmamı beklemek zorundasın
sana hiç kemiğin yokmuş gibi sarılacağım
gözlerimdeki yağmurları bitirip
çatal duvar olan kalbimi filizlendireceğim
yeniden doğup geleceğim
beklemek zorundasın

Şairim diye esersin
Bildik adresler gezersin
Cehennemde Rana görsen
Kağıda harfler dizersin

Gözlerinin rengine bir şarap seçeceğim
Bu akşam bir başıma senin için içeceğim
Senli sensizliğimi kadehlere anlatıp
Aşkı renkli sokak lambalarına dökeceğim

bir şiirsin sayfamda yer alan
geride yalan var senden kalan
ne garip her okuyan kıskandı seni
(oysa) sözlerindi yalnız içime dolan

masalımsı gözlerin yüeğime gömülü
uzanır yakamozlarım yıldızlara doğru
adın dillerde dolanır dilimde değil
ah düşlerim düşlerim serçe kuşu çrpınışlarım

sarılır gözlerim en güzeli gösterdiği yere

yerini sevmeyen yıldız mı oldun
dalına sığmayan yaprak mı
insanca çığlıkları duymadın mı
- sana da ne oluyor
başı boş dolaşanlar varken
yeterince eksi var

Ayrılıklara inat
gün ışığına yazıyorum adını
aşkın boyuyor dudağımın rengini
yanağıma papatyalar konuyor
ve bir şiir çalıp getiriyorum sana
ne olur gel gün batmıyor bu şehirde

İster yosun yeşili olmasın gözleri
Deniz mavisi de
Zeytin siyahı olmasın
Göz bebeği
Ela da olmasın
Baba gibi bakan gözleri olsun