Fatma Gelir Şiirleri - Şair Fatma Gelir

Yalnızlığa atılmış bir taş gibiyim
Benim değilmiş meğer tüm bildiklerim
Korkusuzluk içinde bir korkuya yenildim
Bilmek ne kadar zor bir bilene sor

Ahı var, yalnız yürüdüğüm yolların

İçimi kaplıyor şimdi varlığın nefesi
Bir yerlerde unuttuğum her şey sessizce
Derinden gel diyor bana ağlamaklı
Bilmem ki bu derdi nereye saklamalı

Düşümde hayalimde her şeyde

Gördüm hissizliği gözlerimde
Artık aynalar kâbusum oluyor neden
Nur değilmiş saçılan sözlerimde
Bir vuslat dileği umut, ölmeden!

Gidecek yol mu kaldı hasretten başka?

Bahar gibi çiçek açmış bir kar tanesi
Düşüyor gönlümün avuçlarına
Üzülme, üşüten sen değilsin içimi
Bir nur olup yağar mısın karanlığıma?

Eğilip sessizce dinleyeceğim seni

Yaşamak güzeldi güzel olanı,
Güzellik içinde yaşamak vardı.
Sevmek güzeldi sevilmek güzel,
Bir hayali bir ömür beklemek güzel!

Güzeldi çocuksu gözlerdeki ışık

Neden kalemimde düğümlenir yalnızlık
Dalgalandırır beni yokluk içindeki varlık
Zaman sessizliğin sözüyle konuşma vaktidir.
Yalan, kelimeleri doldurmuşsa artık
Katlettimse sevgiyi hiç söylemeden
Bahçemde solan çiçekler gibi gizliden

Öyle geldin ki dünyama bahar
Savurdun çiçeklerini karanlığıma
Dokunma sakın yüreğim zaten zar
Alışacaksın bu sonsuz yalnızlığıma

Korkular biriktirmişken bugüne dair

Zordur ayrılmak gözlerinden çaresizce
Karışır varlığın bu ıssız sonbahara
Önce üşüyen ellerimi ısıtır sıcaklığın
Sonra üşür gülüşün üşütür umudu bakışın
Korkuyorum gelmenden sevmeme rağmen
Zordur ayrılmak buğulu gözlerinden

Nasıl da yaşlanıyorum umudun yamacında?
Aslında kötülük yok hiçbir amacımda.
Sonsuzluk hançeri saplanmış yüreğime,
Kalbim görmediğim bir düşün kıskacında

Gelgitlerin arasında kıvrılıyor zaman.

Nasıl tutulacak gökçekimine fikir
Sessizliği delip sonsuzluğa açılarak
Kalbe hücum ederken sayısız kir
Nasıl gönülden aydınlık saçılacak

Aşk mı, ayakları yerden kesen güç?