Fatma Erol2 Şiirleri - Şair Fatma Erol2

Ağıt yakma şair
Gözlerin değerlidir
Bir gün diner mi bilmem
Bu hüzün bu matem
Kaybolacağı kesin ama
Her şey kaybolur sonun da

Şiirler yaftasını hazırladı mısralarım karşısında Acıyı yazıyorum göz değmemiş satırlarda Çoğu zaman susmak alıp götürüyor ruhumu Sevdanın ellerine emanetimdir gururum Elbet kaybedilen yerine gelir Belki farklı belki mislidir Ancak bu hesabın adı hasrettir Yüreğimin camından bir mekan İçinde oyuncaklarım susuyorum anbean Dokunsam kırılacak bu öykü Uyusam benliğim kavrayacak ölümü İsmi ayrılık hasreti bin asırlık Şiirler yaftasını hazırladı idama Gizli hazinem müebbet satırlarım arasında Başlığı sevmek Sonu gitmek fts

Dargın gideceğim bu şehirden
Ellerimde acının imzası
Bir senede bin kırışıkla
İşgal oldu iki kaşım arası
Neye niyet neye kısmet,
Yollar kaderime işlenmiş;

Yıllar adımı heybesine yükledi
Çıkrık yapıp tecrübelerimi gitti
Elimi uzatamadığım diyarlara,
Hasretimi kucaklayan bucaklara gitti
Yıllar ardına bakmadı hiç
Ve ben yıllar kadar olamadı

Ben An Perisi
Anı yaşar anla kalırdım
Uçtu geçmiş cadısı birgün kalbime kondu
Elinde beynimin süpürgesi, çocukluğumdu
Topraktan pastalar gibi yediğim acılar
Zamansız oyunlara dönmüş anılar...

Yazıyorum hayatın yitik yolcusuna, ismi ’ZAMAN’ iz bıraktığı için hecesi ’AN’ ne kaybolan yıllara yetiştim ne de veda vakti bana yetti, bir bavul içinde umutlarım
hep gitmekte olan bir trenin son vagonundaydım...
Sırrını paylaştığın oldu mu hiç Zaman! ya fısıldadığın hiç? oldu mu sahi elimizden bu kadar çabuk gidişinin sebebini bilen biri seni çözen biri?
Yazıyorum ömrümün kayıp mektubuna ismi anlaRıyla dolduğum için ’ZAMAN’..
SATIRLARIM TECRÜBEDEN niçin ağlıyorum bilmem çok şey götürdün çok şey sildin benden..
Hiç kendim halledemedim dertleri mi değil mi hep senin omzuna yükledim.. bu yüzden kayboluyorsun yine gidiyorsun benden...

Bu katreden satırlarımı
Bırakıyorum yüreğine
Bir anı gelince aklına
Özledin mi hiç beni söyle bana
Ayrılık ne ki! ayrılık ne ki!
Bakarsın elinde başkasının eli

Sustum birden o çocuğu görünce Üsküdar da Dizlerinde yara bere çikolata karası var dudağında Baloncu amca takıp gülümseyen maskesini Uzatırdı ip bağlamak için bileğime elini Ve uçan balonumla koşarken, Aslında küçük serçelerle yarışırken.. Her defasında bitiremediğim simitimi Yine serpip meydana, yapardım güvercin yemi.. Elma şekerini severdi yanaklarım Ben mi yerdim gamzelerim mi anlamazdım.. Güneşten kaçası gözlerim Bayılırdı kamaşmaya ve şapkamı çıkarıp, Ederdim bukle saçlarımı ışığa teslim Her defasın da bir duvar üstünü seçerdim Kedicikler gelirdi yanıma; Derdimi anlatırdım küçük dostlarıma Hani koşarken beni itip düşüren, Hani oynarken mızıkcılık yapan, Ağlarken elinin tozu ile sırtımı sıvazlayan Arkadaşlarımı anlatırdım... Kimse bilmezdi sırlarımı, Güneş, elma şekeri ve kedicikler dışında Kimse silmezdi gözyaşlarımı, Çocukluğum dışında... fts-mart 2012

Yazıyorum hayatın yitik yolcusuna, ismi ’ZAMAN’ iz bıraktığı için hecesi ’AN’ ne kaybolan yıllara yetiştim ne de veda vakti bana yetti, bir bavul içinde umutlarım
hep gitmekte olan bir trenin son vagonundaydım...
Sırrını paylaştığın oldu mu hiç Zaman! ya fısıldadığın hiç? oldu mu sahi elimizden bu kadar çabuk gidişinin sebebini bilen biri seni çözen biri?
Yazıyorum ömrümün kayıp mektubuna ismi anlaRıyla dolduğum için ’ZAMAN’..
SATIRLARIM TECRÜBEDEN niçin ağlıyorum bilmem çok şey götürdün çok şey sildin benden..
Hiç kendim halledemedim dertleri mi değil mi hep senin omzuna yükledim.. bu yüzden kayboluyorsun yine gidiyorsun benden...

Yürüyor Eylâl,
Gözleri kaldırım yosması
Al yanakları altında birer çukur
Gömmüş oraya anıları
Sahra yüzünde kurumuş dudağı
Moruna boyanmış ayazın