Bilir misiniz! Ortanca kardeş olmanın vermiş olduğu o arada kalmışlık hissini...
Çocukken başlar kime nasıl davranacağınızı, kimin nasıl davranacağını bilememek. Öyle içine işler ki bu his büyümek kar etmez.
Karlı bir sabah vaktinde ufak bi güneş hüzmesiyle eriyen karların oluklardan akarken ki sesi dinleyip huzur bulmak gibi bir şey gülüşünü izlemek
İçimde bir huzursuzluk var
Mesela bir çiftçinin huzursuzluğu
Her an karga gelip bahçeyi talan edecekmiş gibi
Tüm emek yok olacakmış gibi.
Kokunu getirdi bana mevsimler
Bir kar tanesi tenime düşerken aldım kokunu
Bir yaprak rüzgarda savrulurken esti burnuma
Bir tohum çiçek açarken renk verdi her bir yaprağına
Kokunu getirdi bana günler
Sevgisizlik insanı korkutur.
Peki ya çok sevilmek de korkutuyorsa
Ne yapmalı insan!
Gözlerinin içine uzun uzadıya baktığında bir şey olacak, hemen şimdi bir şey olacak tedirginliği.
Neden iyi bir şey yaşayınca kötünün geleceğini düşünür insan.
Neden çok güldüğünde çok ağlayacağını
Hiç kapanmayan yaranız oldu mu? Hala kabuğuna göz yaşı akıttığınız. Hiç çözülmeyen boğaz düğümünüz oldu mu? Ne yaparsanız yapın yutkunamadığınız. Kaç yıl geçse de, o köprünün altından çok sular aksa da zihinde kalan bir kaç kare derin bir iç çekmeye sebep oluyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!